Alexey Tolstoy - ang may-akda ng Buratino

Ang isang engkanto kuwento ay ang tanging paraan ng kaalaman sa mundo, sa una ay naa-access sa bata. Ang may-akda ng Buratino, Alexei Tolstoy, ay nag-ambag sa panitikan ng mga bata sa Rusya . Bilang karagdagan, siya mismo ay nagsulat ng mga libro para sa mga maliliit na bata, pinroseso niya ang maraming alamat at kwento ng mahiwagang alamat, na iniangkop ang mga ito para sa pagbabasa ng mga bata.

Ang may-akda ng Buratino mismo ay inamin na sa pamamagitan ng pagproseso ng alamat, pinili niya ang mga pinaka-kagiliw-giliw na mga kwento na naglalaman ng mga tunay na lengguwahe ng katutubong wika ng Russian at mga kamangha-manghang mga detalye ng kuwento na maaaring basahin ng mga magulang sa mga bata sa proseso ng pag-master ng kanilang katutubong wika at pambansang kultura.

Ang kanyang nakapagtuturo kuwento ng isang kahoy na manika, ang Italyano Lorenzini, ang may- akda ng Pinocchio, inilathala sa 1883 sa ilalim ng sagisag ng pangalan Carlo Collodi. Binasa ni Tolstoy ang salaysay ng salaysay na ito sa isang magasin sa Berlin noong 1923, di-nagtagal bago bumalik mula sa pagkatapon, at nagpasiyang muling ituro ito sa mga batang Ruso. Sa una ang ideya ay binubuo lamang ng pagpoproseso ng pampanitikan, ngunit ito ay naging napaka-tuyo at nakakapagpapatibay. Samakatuwid, sa suporta ng Marshak, patuloy na isinulat ni Buratino ito sa kanyang sariling paraan. Noong 1936 ang isang engkanto ay unang inilimbag sa isang pahayagan ng mga bata, at pagkatapos ay sa isang hiwalay na edisyon.

Sa Collodi ay nagkaroon ng isang masyado matigas na manika, na ginawa para sa kanyang problema sa pamamagitan ng organ-gilingan mula sa magic piraso ng kahoy. Ito ay tinatawag na Pinocchio, sa salitang "cedar nut". Oh, at itakda ang matapang na kulay ng nuwes sa init ng kanyang ama na si Gepetto! Hindi niya nais na magtrabaho o mag-aral, namamalagi sa lahat ng oras, nakaligtas, nakaagaw at hindi ginagamot. Kahit na ang magic cricket hinulaang sa kanya para sa bilangguan o ospital. Nang isinulat ang engkanto kuwento, ang European pedagogical theory ay inayos nang mahigpit na parusahan ang bata para sa mga kasalanan. Samakatuwid, ang bayani ay ilagay sa isang kadena, hanged, sinusunog at kahit na pinagkaitan ng kalayaan.

Ngunit ang kaluluwa ni Pinocchio ay mabait: mahal niya ang Papet Gepetto at engkanto na may azure buhok, ay mapagbigay at maaaring magsisi. Kasama ang didakact kahirapan, sa Italyano kuwento engkanto maraming mga orihinal na kamangha-manghang mga imahe. Halimbawa, ang paglalagay ng isang balangkas na may kaugnayan sa isang kamangha-manghang log, ang larangan ng Magic sa paligid ng lungsod ng Durakolovka, kung saan inilibing ng isang kahoy na shalopay ang kanyang limang gintong barya, ginawang mga bata na walang ginagawa ang mga asno, at sa wakas, ang nakakatakot na ilong na lumalaki mula sa pagsisinungaling.

Ang may-akda ng kuwento ng Buratino sa wakas ay hindi parusahan, kuliglig, sa halip ng bilangguan at ospital, hinuhulaan ang mga panganib at pakikipagsapalaran. Ngunit maaaring takot ang isang batang lalaki sa gayong hinaharap? Sa closet na si Carlo (mocker Tolstoy nagbigay ng organ-grinder ang pangalan ng may-akda ng orihinal na kuwento), ang magic door ay nakatago, at natutunan ng pangunahing karakter ang lihim ng ginintuang susi mula sa kanya.

Iba din ang decoupling ng fairy tales. Si Pinocchio, na dumaan sa mga pakikipagsapalaran at parusahan, ay nagsisisi at nagwawasto, na kung saan siya ay tumatanggap ng gantimpala - ang katuparan ng panaginip. Siya ay nagiging isang buhay na batang lalaki, hindi isang manika. Si Tolstoy, bilang isang may-akda ng Sobyet, ay ginagawang Buratino ang pinuno ng napipighati na mga manika. Inalis niya ang mga ito mula sa Karabas Barabas, isang malupit na manunulat, sa isang bagong mahika na teatro, ang imahe ng isang mas maliwanag na kinabukasan, binuksan sa likod ng isang lihim na pinto.

Ang Buratino ang may-akda ay hindi nagbibigay ng isang panaginip. Siya ay isang rebelde at lider, isang masayang kapwa at hindi mapakali. Ang magic golden key ay nakakakuha ng pagkakataon, tulad ng lahat ng mga bayani ng Russian fairy tales - Ivanushki at Emely. Ngunit ayon sa dictum ng ideolohiya ng Sobiyet, ginagamit niya ito para sa pangkaraniwang, hindi personal na pakinabang.

Ang mga modernong magulang ay nagbabasa ng iba't ibang mga libro sa kanilang lumalaking bata, manood ng mga cartoon sa kanila. Alam ng Little Russians ang engkanto kuwento tungkol sa ginintuang kwelyo, at Pinocchio, ngunit gusto nila at itinuturing pa rin si Pinocchio bilang kanilang bayani para sa ilang kadahilanan.